Komunikat BLE w sprawie systemów ISCC DE/UE oraz REDcert DE/UE

Od 11 grudnia są Państwo zobowiązani do przestrzegania zasad, zgodnie z którymi:

- Do poziomu konwersji włącznie niedopuszczalne jest przetwarzanie lub sprzedaż towaru objętego certyfikacją DE na rzecz przedsiębiorstw i dostawców objętych wyłącznie certyfikacją UE jako towaru zrównoważonego w ramach certyfikacji UE. (Dla przykładu jednostce łącznikowej, która jest objęta wyłącznie certyfikacją UE, nie wolno wprowadzać do Nabisy towaru objętego certyfikacją DE w myśl § 2 ust. 3 nr 2 lub 3 rozporządzenia Biokraft-NachV jako towaru zrównoważonego, ponieważ stosownie do wytycznych Komisji z takim towarem należy postępować jak z towarem niezrównoważonym. Jednakże taka jednostka poprzez swój dostęp w ramach certyfikacji UE mogłaby wprowadzić towar objęty certyfikacją DE wyłącznie jako towar zrównoważony w oparciu o wytyczne dobrowolnego systemu i tym samym naruszyć zalecenia Komisji, lub też wprowadzić do Nabisy towar, który w przedsiębiorstwie objętym certyfikacją UE jest przetwarzany jako towar niezrównoważony.)

- Tak samo niedopuszczalne jest przetwarzanie lub sprzedaż towaru objętego certyfikacją DE na rzecz tych zakładów i dostawców objętych wyłącznie certyfikacją UE, którzy w łańcuchu tworzenia wartości znajdują się przed poziomem konwersji, jeżeli z takim towarem postępowanoby tak jak z towarem zrównoważonym zgodnie z certyfikacją UE.

- Powyższe nie dotyczy jedynie dostawców zlokalizowanych po poziomie konwersji ze względu na zastosowanie państwowej bazy danych systemu zrównoważonej biomasy (Nabisy), chyba że jednoznaczne wytyczne Komisji stanowią inaczej, oraz

- W konsekwencji tego jednostkom łącznikowym objętym certyfikacją DE w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia BiokraftNachV lub BioSt-NachV oraz przedsiębiorstwom i dostawcom, którzy przynależą do uznawanych krajowych systemów certyfikacji, nie wolno przyjmować od zakładów objętych wyłącznie certyfikacją UE towaru zrównoważonego objętego certyfikacją krajową lub towaru objętego certyfikacją DE. Dzieje się tak dlatego, że zaakceptowane przez Komisję dowolne systemy lub sama Komisja nie są w stanie zapewnić kontroli lub nadzoru nad zrównoważonym towarem objętym certyfikacją DE w w momencie, kiedy ten znajduje się w zakładach oraz u dostawców objętych wyłącznie certyfikacją UE. Dlatego też przedsiębiorstwo objęte certyfikacją DE przyjmując taki towar krajowy od przedsiębiorstwa objętego wyłącznie certyfikacją UE postępuje z nim jak z towarem niezrównoważonym.

Projekt BIOGRACE - zamknięty

Projekt BIOGRACE zostanie zamknięty w końcu marca 2013 r. 

Jago zadaniem było usystematyzowanie oraz ujednolicenie metodyk wyliczania emisji gazów cieplarnianych (GHG).

www.biograce.net

Zmian w systemach certyfikacji ISCC i REDcert ciąg dalszy.

A) Obrót towarami z certyfikacją DE wewnątrz systemów UE
Federalny Instytut Rolnictwa i Wyżywienia (BLE) pismem z dnia 15 listopada 2012 roku przekazał zatwierdzonym przez siebie systemom certyfikacji następujące zasady i tym samym potwierdził dotychczasową praktykę stosowaną w systemie REDcert:
−     Do poziomu konwersji włącznie (= czyli nabywca pierwotny, dostawca, sprzedawca zlokalizowany przed ostatnią jednostką łącznikową i wszystkie zakłady konwersji) nie dopuszcza się przetwarzania lub sprzedaży biomasy objętej certyfikacją DE na rzecz przedsiębiorstw objętych wyłącznie certyfikacją UE.
−     Również nie dopuszcza się przetwarzania lub sprzedaży towarów objętych sprzedażą lub certyfikacją DE na rzecz tych zakładów i dostawców objętych wyłącznie certyfikacją UE, którzy w łańcuchu tworzenia wartości znajdują się przed poziomem konwersji, jeżeli towary te byłyby określane jako zrównoważone w myśl systemów UE. Takiego towaru nie należy traktować jak towarów zrównoważonych.
−     Niniejsze zasady nie dotyczą dostawców zlokalizowanych po poziomie konwersji, ponieważ w takim przypadku zastosowanie znajduje Nabisy.

Co to konkretnie znaczy?

1. Przedsiębiorstwa objęte wyłącznie certyfikacją UE zmuszone są traktować towary z certyfikacją DE jako niezrównoważone.
2. Przedsiębiorstwa aż po ostatnią jednostkę łącznikową włącznie, objęte wyłącznie certyfikacją DE:

a) mogą przyjmować biomasę od przedsiębiorstw objętych wyłącznie certyfikacją UE traktując ją jako biomasę bez certyfikacji DE, lub
b) mogą przekazywać biomasę do przedsiębiorstw objętych wyłącznie certyfikacją UE traktując ją jako biomasę bez certyfikacji DE.
W obu przypadkach biomasę należy traktować tak jak produkt niezrównoważony!
Jednakże było i nadal jest możliwe sprzedawanie lub przyjmowanie biomasy z certyfikacją UE a następnie jej dalsze przekazywanie jako towaru z certyfikacją DE.

1. Te ścisłe wytyczne nie obowiązują dostawców zlokalizowanych po ostatniej jednostce łącznikowej, ponieważ umieszczenie w Nabisy poświadczeń zrównoważonego rozwoju daje możliwość potwierdzenia tożsamości biopaliwa w sposób nie budzący żadnych wątpliwości.

Federalny Instytut Rolnictwa i Wyżywienia uzasadnia konieczność stosowania powyższych zasad „brakiem gwarancji, ze w zakładach i u dostawców objętych wyłącznie certyfikacją UE systemy UE prowadzą nadzór i kontrolę nad towarami DE tak jak nad towarami zrównoważonymi.“
Powyższe wytyczne Federalnego Instytutu Rolnictwa i Wyżywienia stanowią potwierdzenie dla dotychczasowych wypowiedzi i opinii REDcert: Sprzedaż/przetwarzanie towarów DE zawsze wymaga posiadania ważnego certyfikatu DE.

W związku z powyższym tym wszystkim uczestnikom obu systemów REDcert-DE i REDcert-UE, którzy (muszą realizować) realizują dostawy z REDcert-DE do REDcert-UE lub do innego systemu, zaleca się przynajmniej okresową „podwójną certyfikację“ (patrz biuletyn Redcert 9/2012 i 11/2012). Dla większości przedsiębiorstw decydujące jest to, jakiego systemu dla przyszłych dostaw oczekuje od nich „najbliższe ogniwo łańcucha zrównoważonego rozwoju“ = odbiorca towaru = hurtownik / olejarnia.

B) Obliczanie zawartości energii w biometanie
Obliczając zawartość energii w biogazie, której podania wymaga się w poświadczeniach zrównoważonego rozwoju, dotychczas Federalny Instytut Rolnictwa i Wyżywienia dla jednostki „MJ/I“ stosował niewłaściwy czynnik. Z inicjatywy REDcert doszło w międzyczasie do skorygowania odpowiednich wartości. Na stronie internetowej REDcert umieszczono aktualne ważne wartości, które są dostępne dla uczestników systemu REDcert na stronie http://www.redcert.eu w zakładce Documents/Codes-BM-Arten_THG-Dichte-Stand_2012.pdf, po uprzednim zalogowaniu się przy użyciu nazwy użytkownika i hasła.
Dotychczasowe poświadczenia zrównoważonego rozwoju zawierające nieprawidłowo obliczoną zawartość energii w biogazie będą przez Federalny Instytut Rolnictwa i Wyżywienia akceptowane.

C) Zmiana federalnego rozporządzenia  o ochronie przed imisjami BImSchV
Niebawem w Monitorze Federalnym opublikowane zostanie 36 rozporządzenie dotyczące realizacji rozporządzenia o ochronie przed imisjami, które wchodzi w życie z dniem 01 stycznia 2013 roku. W rozporządzeniu postanowiono, że

1. przedsiębiorstwa przetwarzające biomasę na biopaliwo i chcące dokonać podwójnego zaliczenia tego paliwa w celu wypełnienia obowiązkowej kwoty biopaliw, koniecznie muszą przystąpić do jednego z zatwierdzonych przez Federalny Instytut Rolnictwa i Wyżywienia systemów certyfikacji REDcert-DE. Instytut ten nie będzie akceptował certyfikacji opartej na systemie zatwierdzonym przez Komisję Unii Europejskiej;
2. samo prowadzenie bilansu masy dla biomasy / biopaliw nie wystarczy, konieczna jest możliwość identyfikacji ich tożsamości, co oznacza, że aż do ostatniej jednostki łącznikowej nie może dojść do fizycznego zmieszania tej biomasy / tego biopaliwa z inną biomasą;
3. jednostki przekazujące odpady i pozostałości w myśl 36 rozporządzenia o ochronie przed imisjami zobligowane są do wystawienia oświadczenia własnego i przekazania go do punktów odbioru. Wzór oświadczenia własnego można pobrać ze strony internetowej REDcert:

http://www.redcert.org/images/ble-muster%20selbsterklrung%20abfall%20u.%20reststoffe_april_2012.pdf
Punkty odbioru zostaną zaklasyfikowane do nabywców pierwotnych w myśl rozporządzenia Biokraft-NachV i będąc „jednostką łącznikową“ tym samym podlegają certyfikacji. Federalny Instytut Rolnictwa i Wyżywienia nie udzielił jeszcze odpowiedzi na pytanie dotyczące zakresu kontroli jednostek przekazujących odpady – analogicznie tak jak w przypadku kontroli rolników.
4.  Obowiązek przystapienia do systemu certyfikacji zatwierdzonego przez Federalny Instytut Rolnictwa i Wyżywienia w sytuacji, gdy podmiot w Niemczech zajmuje się przekazywaniem, zbiórką i przetwarzaniem biomasy w biopaliwo podlegające podwójnemu zaliczeniu w celu wypełnienia obowiązkowej kwoty biopaliw, dotyczy również przedsiębiorstw z siedzibą za granicą. Oznacza to, że również punkty odbioru skupujące za granicą odpady i pozostałości w celu podwójnego zaliczenia zobowiązane są do przedkładania oświadczeń własnych wystawionych przez jednostki realizujące dostawy.
D) Wnioski o aplikację internetową zrównoważonej biomasy w systemie Nabisy
Formularze wniosków, które w pewnym stopniu zostały zmodyfikowane przez Federalny Instytut Rolnictwa i Wyżywienia, zostały zaktualizowane na stronie internetowej www.redcert.org – Dokumenty – Materiał:  

1. wniosek o dostęp do aplikacji internetowej Nabisy
2. wniosek o zmianę dostępu do aplikacji internetowej Nabisy
3. wniosek o dostęp do nabisy w celu wprowadzenia danych – patrz biuletyn REDcert 12/2012.

Kary dla Polski za brak wdrożenia dyrektyw OZE i RED

Komisja Europejska pozwała Polskę przed Trybunał Sprawiedliwości UE za niewdrożenie w terminie dyrektywy energetycznej.

Kara przekracza obecnie 51 mln euro. 

Jeszcze dłużej Polska zwleka z pełną implementacją dyrektywy w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE), która dla rynku OZE i biopaliw jest podstawą do uzyskania wsparcia ze strony państwa.

W związku z brakiem wdrożenia tych przepisów do prawodawstwa polskiego zlikwidowano dopłaty do biopaliw i biokomponentów w maju 2011 r.

więcej informacji (źródło): wnp.pl - http://www.wnp.pl/wiadomosci/182856.html

Nowy projekt ustawy o biokomponentach i biopaliwach

Projekt ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw 

data: 29.10.2012 r. - [link]

ocena skutków zmian: [link]

Dyrektywy EU

Lp.	Tytuł aktu	Ogłoszono w Dzienniku Ustaw
1.	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE	Dz. U. UE L 09.211.55
2.	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 2003/55/WE	Dz. U. UE L 09.211.94
3.	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE	Dz.U. UE L 09.140.16
4.	Dyrektywa 2005/89/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. dotycząca działań na rzecz zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej i inwestycji infrastrukturalnych	Dz. U. UE L 06.33.22
5.	Dyrektywa Rady 2004/74/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniającą dyrektywę 2003/96/WE w zakresie możliwości stosowania przez określone Państwa Członkowskie czasowych zwolnień lub obniżek poziomu opodatkowania na produkty energetyczne i energię elektryczną	Dz.U. L 157 z 30.4.2004
6.	Dyrektywa Rady 2004/67/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. dotycząca środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego (Tekst mający znaczenie dla EOG)	Dz.U. L 127 z 29.4.2004
7.	Dyrektywa 2004/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie wspierania kogeneracji w oparciu o zapotrzebowanie na ciepło użytkowe na rynku wewnętrznym energii oraz zmieniająca dyrektywę 92/42/EWG	Dz.U. L 52 z 21.2.2004
8.	Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Tekst mający znaczenie dla EOG)	Dz.U. L 283 z 31.10.2003
9.	Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego I Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG)	Dz.U. L 275 z 25.10.2003
10.	Dyrektywa Rady 2003/92/WE z dnia 7 października 2003 r. zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do zasad dotyczących miejsca dostawy gazu i energii elektrycznej	Dz.U. L 260 z 11.10.2003
11.	Dyrektywa 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 98/30/WE	Dz.U. L 176 z 15.7.2003
12.	Dyrektywa 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 96/92/WE	Dz.U. L 176 z 15.7.2003
13.	Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza	Dz.U. L 309 z 27.11.2001
14.	Dyrektywa 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania	Dz.U. L 309 z 27.11.2001
15.	Dyrektywa 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych	Dz.U. L 283 z 27.10.2001
16.	Dyrektywa Rady 98/93/WE z dnia 14 grudnia 1998 r. zmieniająca dyrektywę 68/414/EWG nakładającą na Państwa Członkowskie EWG obowiązek utrzymywania minimalnych zapasów surowej ropy naftowej i/lub produktów ropopochodnych	Dz.U. L 358 z 31.12.1998
17.	Dyrektywa Rady 93/76/EWG z dnia 13 września 1993 r. w celu ograniczenia emisji ditlenku węgla poprzez poprawienie efektywności energetycznej (SAVE)	Dz.U. L 237 z 22.9.1993

Rozporządzenia EU

Lp.	Tytuł aktu	Ogłoszono w Dzienniku Ustaw
1.	Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 617/2010 z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie zgłaszania Komisji projektów inwestycyjnych dotyczących infrastruktury energetycznej w Unii Europejskiej oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 736/96	Dz.U. L 180 z 15.7.2010
2.	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) Nr 1775/2005	Dz. U. UE L 09.211.36
3.	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) Nr 1228/2003	Dz. U. UE L 09.211.15
4.	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki	Dz. U. UE L 09.211.1
5.	Decyzja nr 1364/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. ustanawiająca wytyczne dla transeuropejskich sieci energetycznych oraz uchylająca decyzję 96/391/WE i decyzję nr 1229/2003/WE	Dz. U. UE L 06.262.1
6.	Rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego	Dz.U. L 289 z 3.11.2005
7.	Rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej (Tekst mający znaczenie dla EOG)	Dz.U. L 176 z 15.7.2003
8.	Decyzja 1229/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. ustanawiająca zbiór wytycznych dla transeuropejskich sieci energetycznych oraz uchylająca decyzję nr 1254/96/WE	Dz.U. L 176 z 15.7.2003
9.	Decyzja Rady z dnia 28 marca 1996 r. ustanawiająca zbiór środków mających na celu stworzenie bardziej korzystnych warunków dla rozwoju sieci transeuropejskich w sektorze energetycznym	Dz.U. L 161 z 29.6.1996

REDcert - oficjalnie zatwierdzony przez Komisję Europejską

Komisja Europejska uznała system certyfikacji REDcert. 

W przypadku gdy firma jest już certyfikowana w systemie REDcert należy skorzystać z formularza zgłoszeniowego podając swój aktualny numer rejestru w systemie REDcert.

Wniosek o rozszerzenie lub o ewentualną zmianę umowy 

Następnie przedsiębiorstwo otrzyma drogą pocztową przesyłkę zawierającą zmienione umowy systemowe do podpisania. Zgodnie z informacjami REDcert nowe europejskie umowy zostaną możliwie szybko przesłane pocztą. 

W sytuacji gdy firma chce przystąpić do systemu certyfikacji REDcert po raz pierwszy należy wybrać odpowiedni rodzaj wymagań (EU/DE).

link do informacji szczegółowych

Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 24 lipca 2012 r. w sprawie zatwierdzenia programu „REDcert” w odniesieniu do wykazania spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju zgodnie z dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 98/70/WE oraz 2009/28/WE - link. 

Scottish Quality Farm Assured Combinable Crops Limited

Komisja Europejska zatwierdziła kolejny system certyfikacji zrównoważonego rozwoju - „Scottish Quality Farm Assured Combinable Crops Limited”

Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 24 lipca 2012 r. w sprawie zatwierdzenia programu „Scottish Quality Farm Assured Combinable Crops Limited” w odniesieniu do wykazania spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju zgodnie z dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 98/70/WE oraz 2009/28/WE - link.

Strona internetowa: link.

Red. Tractor Farm Assurance Combinable Crops & Sugar Beet Scheme

Decyzją  wykonawczą  Komisji  z  dnia  16  lipca  2012  r. w sprawie zatwierdzenia programu „Red. Tractor  Farm Assurance  Combinable Crops & Sugar Beet Scheme”  w  odniesieniu  do  wykazania  spełnienia  kryteriów  zrównoważonego  rozwoju  zgodnie z  dyrektywami  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  98/70/WE  oraz  2009/28/WE zatwierdzony został następny system zrównoważonego rozwoju biopaliw i biopłynów. 

Adresowany jest głównie do firm z Wielkiej Brytanii.

[link]

Analiza trendów w sektorze transportu w Polsce na 2012

Podsumowanie trendów, wydarzeń i działań kluczowych w sektorze transportu w Polsce. Informacja ta pochodzi z kwartalnika Business Monitor International (BMI). Pełny raport jest dostępny na stronach BMI.

http://www.agentschapnl.nl/onderwerp/polen-goederenvervoer-kwartaal-ii-2012

Ensus - łańcuch bioetanolu

Komisja Europejska zatwierdziła kolejny schemat certyfikacji kryteriów zrównoważonego rozwoju dla łańcucha dostaw etanolu.

Ensus voluntary scheme under RED for Ensus bioethanol production.

Decyzja EU - 12.04.2012 r. - link.

Strona internetowa: ensusgroup.com

Treść wniosku o wydanie pozwolenia

Wniosek  o wydanie pozwolenia powinien być opracowany zgodnie z art. 184 i art. 221 ustawy Prawo ochrony środowiska  (t.j. z 2008r., Dz. U. Nr 25, poz. 150 z późn. zm.) i zawierać następujące informacje:

1. oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby, wraz z numerami NIP, REGON, PESEL
2. adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji,
3. informację o tytule prawnym do instalacji,
4. informacje o rodzaju instalacji, stosowanych urządzeniach i technologiach oraz charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsc emisji,
5. ocenę stanu technicznego instalacji,
6. informację o rodzaju prowadzonej działalności,
7. opis zakładanych wariantów funkcjonowania instalacji,
8. blokowy (ogólny) schemat technologiczny wraz z bilansem masowym i rodzajami wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw, istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska,
9. informację o energii wykorzystywanej lub wytwarzanej przez instalację,
10. wielkość i źródła powstawania albo miejsca emisji - aktualnych i proponowanych - w trakcie normalnej eksploatacji instalacji oraz w warunkach odbiegających od normalnych, w szczególności takich jak rozruch i wyłączenia (wielkość emisji
    w zakresie gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza powinna być wyrażona w kg/h i w Mg/rok, a w przypadku instalacji, dla której są ustalone standardy emisyjne, także w jednostkach w jakich wyrażone są te standardy),
11. informację o planowanych okresach funkcjonowania instalacji w warunkach odbiegających od normalnych,
12. informację o istniejącym lub przewidywanym oddziaływaniu emisji na środowisko,
13. wyniki pomiarów wielkości emisji z instalacji, jeżeli przeprowadzenie pomiarów było wymagane,
14. zmiany wielkości emisji, jeżeli nastąpiły po uzyskaniu ostatniego pozwolenia dla instalacji,
15. proponowane działania, w tym wyszczególnienie środków technicznych mających na celu zapobieganie lub ograniczanie emisji, a jeżeli działania mają być realizowane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie - również proponowany termin zakończenia tych działań,
16. proponowane procedury monitorowania procesów technologicznych istotnych
    z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska, w szczególności pomiaru lub ewidencjonowania wielkości emisji (informacje te powinny wskazywać usytuowanie stanowisk do pomiaru wielkości emisji w zakresie gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza oraz proponowany zakres, metodykę i sposób wykonywania tych pomiarów),
17. deklarowany termin i sposób zakończenia eksploatacji instalacji lub jej oznaczonej części, nie stwarzający zagrożenia dla środowiska, jeżeli zakończenie eksploatacji jest przewidywane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie,
18. deklarowany łączny czas dalszej eksploatacji instalacji, jeżeli ma on wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska, oraz deklarowany sposób dokumentowania czasu tej eksploatacji,
19. deklarowany termin oddania instalacji do eksploatacji w przypadku, gdy pozwolenie ma być wydane na wniosek podmiotu podejmującego realizację nowej instalacji,
20. czas, na jaki wydane ma być pozwolenie,
21. czas pracy źródeł powstawania i miejsc wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza w ciągu roku,
22. określenie wprowadzanych do powietrza rodzajów i ilości gazów lub pyłów przypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu,
23. opis terenu w zasięgu pięćdziesięciokrotnej wysokości najwyższego miejsca wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, z uwzględnieniem obszarów poddanych ochronie na podstawie przepisów ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i leczeniu uzdrowiskowym (Dz. U.
    Nr 23, poz. 150, z późn. zm.),
24. określenie aerodynamicznej szorstkości terenu,
25. aktualny stan jakości powietrza,
26. określenie warunków meteorologicznych,
27. wyniki obliczeń stanu jakości powietrza, z uwzględnieniem metodyk modelowania, wraz z graficznym przedstawieniem tych wyników,
28. wykaz źródeł emisji, instalacji, środków technicznych mających na celu zapobieganie lub ograniczanie emisji oraz listę substancji podlegających obowiązkowi sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 130, poz. 1070),
29. w przypadku instalacji nowo uruchamianych lub w sposób istotny zmienianych, wniosek powinien również zawierać informacje o spełnieniu wymogów przy których określaniu uwzględnia się w szczególności:

• stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń,
• efektywne wytwarzanie oraz wykorzystanie energii,
• zapewnienie racjonalnego zużycia wody i innych surowców oraz materiałów i paliw,
• stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz możliwość odzysku powstających odpadów,
• rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji,
• wykorzystywanie porównywalnych procesów i metod, które zostały skutecznie zastosowane w skali przemysłowej,
• postęp naukowo-techniczny.

1. Streszczenie wniosku sporządzone w języku niespecjalistycznym
2. Dokument potwierdzający, że wnioskodawca jest uprawniony do występowania w obrocie  prawnym, jeżeli prowadzący instalację nie jest osobą fizyczną.
3. Oryginał lub  urzędowo poświadczona kopia pełnomocnictwa, jeżeli sprawę załatwia pełnomocnik.

Zgłoszenie instalacji wprowadzającej gazy lub pyły do powietrza

Zgłoszenie instalacji, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogącej negatywnie oddziaływać na środowisko, zgodnie z art. 152 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r.  Prawo ochrony środowiska powinno zawierać:

1) oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby, 

2) adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji,  

3) rodzaj i zakres prowadzonej działalności, w tym wielkość produkcji lub wielkość świadczonych usług, 

4) czas funkcjonowania instalacji (dni tygodnia i godziny), 

5) wielkość i rodzaj emisji, 

6) opis stosowanych metod ograniczenia wielkości emisji, 

7) informację, czy stopień ograniczenia wielkości emisji jest zgodny z obowiązującymi przepisami,  

8) wykaz źródeł emisji, instalacji, środków technicznych mających na celu zapobieganie lub ograniczanie emisji oraz listę substancji podlegających obowiązkowi sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.      

Opłaty:  

1. 120 zł – opłata skarbowa za przyjęcie zgłoszenia instalacji mogących negatywnie oddziaływać na środowisko, z których emisja nie wymaga pozwolenia.  
2. 17 zł – opłata skarbowa za złożenie dokumentu potwierdzającego prawo do występowania w imieniu inwestora (w tym prokura).  
3. Zapłaty opłaty skarbowej należy dokonać przelewem, przekazem na rachunek bankowy Urzędu Miasta / Gminy.  
4. Opłata skarbowa podlega zwrotowi, jeżeli mimo zapłacenia opłaty nie dokonano czynności urzędowej. Zwrot opłaty skarbowej następuje na wniosek.

Zgłoszenia instalacji - obowiązki przedsiębiorstw

Jak w zgłoszeniu instalacji wykazać, że stopień ograniczania wielkości emisji jest zgodny z obowiązującymi przepisami?

http://eko-akademia.pl/2011/01/jak-w-zgloszeniu-instalacji-wykazac-ze-stopien-ograniczania-wielkosci-emisji-jest-zgodny-z-obowiazujacymi-przepisami/

http://prawo.legeo.pl/prawo/rozporzadzenie-ministra-srodowiska-z-dnia-2-lipca-2010-r-w-sprawie-rodzajow-instalacji-ktorych-eksploatacja-wymaga-zgloszenia/

http://prawo.legeo.pl/prawo/rozporzadzenie-ministra-srodowiska-z-dnia-2-lipca-2010-r-w-sprawie-rodzajow-instalacji-ktorych-eksploatacja-wymaga-zgloszenia/

http://prawo.legeo.pl/prawo/ustawa-z-dnia-27-kwietnia-2001-r-prawo-ochrony-srodowiska/

http://prawo.legeo.pl/prawo/ii-osk-987-05/?on=27.07.2006

Unia ominie polskie weto? | rp.pl

Unia ominie polskie weto? | rp.pl

Komisarz ds. klimatu Connie Hedegaard oświadczyła, że polskie weto nie powstrzyma Europy przed przechodzeniem do gospodarki niskoemisyjnej

Seminarium poświęcone rynkowi biopaliw

Wraz z TÜV Rheinland Polska ma przyjemność zaprosić Państwa do udziału w seminarium Klubu Liderów Jakości pt.: "Systemy certyfikacji produkcji biomasy i biopaliw ISCC/REDcert: doświadczenia ostatniego roku i kierunki rozwoju na przyszłość"

więcej informacji - kliknij.

"Ruchome" piaski roponośne

Kanadyjskie piaski są drugim co do wielkości złożem ropy naftowej na świecie. Szacuje się je na 175 miliardów baryłek. Jedynie Arabia Saudyjska posiada ich więcej. Wydobycie ropy z piasków jest stosunkowo trudne i kosztowne a koszt wydobycia baryłki kształtuje się na poziomie 85 dolarów za baryłkę. 

Dziś wszystko zależy od grup wpływów w PE...

link (źródło:euractiv.com) 

Biofuel legislation in UK

Biofuel legislation  Biofuel regulation in the UK is currently principally covered by the Renewable Transport Fuels Obligation (RTFO). Order which came into force in 2007. An amended version of the Order is expected to implement the EC’s Renewable Energy Directive (RED) in the UK. The amendment is expected to be made in the second half of 2011. Consultation on the implementation of the RED and FQD is currently open and will run until 2 June 2011.

[link] (source: www.dft.gov.uk)

Zrównoważony rozwój w EU

European Commission Communication on the practical implementation of the EU biofuels and bioliquids sustainability scheme and on counting rules for biofuels (OJ C160, Page 8) Download pdf

European Commission Communication on voluntary schemes and default values in the EU biofuels and bioliquids sustainability scheme (OJ C160, Page 1) Download pdf

European Commission Decision on guidelines for the calculation of land carbon stocks for the purpose of Annex V of Directive 2009/28/EC (OJ L151, Page 19) Download pdf

Przepisy prawa w zakresie biopaliw i biokomponentów

Do głównych aktów prawnych zawierających konkretne środki służące realizacji założeń wynikających z dyrektywy 2009/28/WE, które w sposób bezpośredni wpływają na rozwój sektora biopaliw w Polsce, zaliczyć można:

1. Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz.U. Nr 169, poz. 1199, z późn zm.),
2. Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania, jakości paliw (Dz. U. Nr 169, poz. 1200, z późn zm.),
3. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.),
4. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz. U. Nr 221, poz. 1441),
5. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 1 września 2009 r. w sprawie sposobu pobierania próbek paliw ciekłych i biopaliw ciekłych (Dz.U. Nr 147, poz. 1189),
6. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 228, z późn. zm.),
7. Rozporządzenie Ministra Gospodarski z dnia 22 stycznia 2007 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych stosowanych w wybranych flotach oraz wytwarzanych przez rolników na własne potrzeby (Dz. U. Nr 24, poz.149),
8. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2007 r. w sprawie sposobu pobierania próbek biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek (Dz. U. Nr 24, poz. 150),
9. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 kwietnia 2010 r. w sprawie metod badania jakości biopaliw ciekłych (Dz. U. Nr 78, poz. 520),
10. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 2007 r. w sprawie Narodowych Celów Wskaźnikowych na lata 2008–2013 (Dz. U. Nr 110, poz. 757),
11. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 23 sierpnia 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu zbiorczego raportu kwartalnego dotyczącego rynku biokomponentów, paliw i biopaliw ciekłych (Dz. U. Nr 159, poz. 1121),
12. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wartości opałowej poszczególnych biokomponentów i paliw ciekłych (Dz. U. z 2008 r. Nr 3, poz. 12),
13. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 stycznia 2009 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych (Dz. U. Nr 18, poz. 98),
14. Uchwała Nr 134/2007 Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie wieloletniego
    programu promocji biopaliw lub innych paliw odnawialnych na lata 2008-2014 (M.P. Nr
    53, poz. 607).

Regulacje w zakresie OZE

Regulacjami prawnymi w Polsce wspierającymi realizację polityki państwa w zakresie promocji wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych są głównie:

1. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.).
2.  Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.).
3. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.).
4. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.).
5. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 2008 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia opłaty zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych w odnawialnych źródłach energii oraz obowiązku potwierdzania danych dotyczących
   ilości energii wytworzonych w odnawialnym źródle energii (Dz. U. Nr 156, poz. 969, z późn. zm.).
6. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. Nr 93, poz. 623, z późn. zm.).
7. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. Nr 128, poz. 895, z późn. zm.).
8. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 3 lutego 2009 r. w sprawie udzielania
   pomocy publicznej w zakresie budowy lub rozbudowy jednostek wytwarzających energię elektryczną lub ciepło z odnawialnych źródeł energii (Dz.U. Nr 21, poz. 112).
9. Polityka energetyczna Polski do roku 2030 (z załącznikami) przyjęta przez Radę Ministrów w dniu10 listopada 2009 r. i ogłoszona obwieszczeniem ministra gospodarki z dnia 21 grudnia 2009 r. w sprawie polityki energetycznej państwa do 2030 r. (M.P. z 2010 r. Nr 21, Poz 11).
10. Ustawa z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 48, poz. 284, z późn. zm.), wraz z ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 185, poz. 1439, z późn. zm.), oraz wydane na podstawie tej ustawy rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 grudnia
    2009 r. w sprawie szczególnego trybu i warunków wprowadzania do obrotu giełdowego praw majątkowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 6, poz. 30).
11. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 czerwca 2010 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych kwalifikowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów komunalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 117, poz. 788).
12. Regulamin Towarowej Giełdy Energii S.A. oraz powiązany z nim dokument Warunki obrotu dla praw majątkowych do świadectw pochodzenia dla energii wyprodukowanej w odnawialnych źródłach energii wydany przez Towarową Giełdę Energii S.A. Regulamin Rejestru Świadectw Pochodzenia prowadzonego przez Towarową Giełdę Energii S.A., wydany przez Towarową Giełdę Energii S.A.

Hipotezy ILUC-u

Jeżeli Unia Europejska nie zmieni podejścia do produkcji biopaliw może okazać się, że emisje GHG będą przekraczać wartości dla paliw kopalnych.

[link] 

(źródło: transportenvironment.org)

Edwards, R. et al (2010): Indirect Land Use Change from increased biofuels demand. JRC, European Commission


[link]

Al-Riffai, P. et al (2010): Global Trade and Environmental Impact Study of the EU Biofuels Mandate. IFPRI study for DG TRADE

[link]

Wzory informacji dotyczących sprzedaży biokomponentów

Zgodnie z ustawą z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199, z późn. zm.) wprowadzono przepisy, na mocy których od dnia 1 stycznia 2012 r. producenci biokomponentów są zobowiązani do składania w ARR informacji dotyczących sprzedaży lub zbycia w innej formie wytworzonych przez siebie biokomponentów.

Ponadto, wytwórcy jak i inne podmioty biorące udział w obrocie biokomponentami są zobowiązani do przekazywania od dnia 1 stycznia 2012 r. nabywcom tych biokomponentów pisemnych informacji zawierających dane dotyczące rodzajów i ilości poszczególnych surowców, które zostały zużyte do ich wytworzenia.

Agencja Rynku Rolnego publikuje:

Zasady składania informacji o sprzedaży lub zbyciu w innej formie biokomponentów do celów związanych z realizacją Narodowego Celu Wskaźnikowego.
załącznik nr 1 - Informacja o sprzedaży lub zbyciu w innej formie biokomponentu,
załącznik nr 2 - Informacja wytwórcy o sprzedaży lub zbyciu w innej formie biokomponentu.

Wprowadzenie obowiązku składania ww. informacji jest związane z przewidzianą w 2012 roku możliwością obniżenia przez podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy (NCW) minimalnego udziału biokomponentów i innych paliw odnawialnych w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych sprzedawanych, zbywanych w innej formie lub zużywanych przez nie na potrzeby własne, który są zobowiązane zapewnić w danym roku.

Wyciąg ze zmian w ustawie: (obowiązuje od 01.01.2012 r.)

Podmioty, które sprzedały lub zbyły w innej formie biokomponenty, są obowiązane do przekazania nabywcy tych biokomponentów informacji pisemnych wskazujących rodzaje i ilości surowców rolniczych i biomasy, z których zostały wytworzone te biokomponenty, w podziale na biokomponenty
wytworzone z:

1. surowców rolniczych pozyskanych z gospodarstwa rolnego położonego na obszarze co najmniej jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym na podstawie umowy kontraktacji zawartej między producentem rolnym prowadzącym to gospodarstwo a wytwórcą lub pośrednikiem;
2. biomasy pozyskanej na podstawie umowy dostawy zawartej między pośrednikiem a wytwórcą;
3. surowców rolniczych pozyskanych z produkcji własnej wytwórców;
4. surowców rolniczych lub biomasy pozyskanych w inny sposób niż określony w pkt 1–3.

W związku z takimi zapisami powstaje luka prawna w zakresie obrotu biomasą roślinną.